„Rodzice są pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami swoich dzieci, a szkoła jedynie pomaga im w pełnieniu tej roli.”
Model edukacyjny placówek Stowarzyszenia Wpierania Edukacji i Rodziny Sternik
RODZICE – PIERWSI WYCHOWAWCY I NAUCZYCIELE
Państwo jesteście pierwszoplanowymi i najważniejszymi wychowawcami swoich dzieci. Macie prawo do wychowania ich zgodnie z ważnymi dla siebie wartościami, ale jednocześnie ponosicie odpowiedzialność za nie. Nasza Szkoła została stworzona z myślą o rodzicach i o tym, aby wspomagać ich w wychowaniu i edukacji. Wychowanie w szkole jest uzupełnieniem wychowania w rodzinie, a nie jej substytutem ani jej nie zastępuje. Dokładamy wszelkich starań, by wesprzeć Państwa w wychowaniu, ale nie wychowamy Waszych dzieci za Was!
WSPÓŁPRACA SZKOŁA – RODZINA
Uważamy, że podstawą skutecznego wychowania jest współpraca między dwoma najważniejszymi dla dziecka środowiskami – rodzinnym i szkolnym. Kiedy podążają one w jednym kierunku i są spójne pod względem wartości tworzą mocny fundament pod rozwój każdej ze sfer dziecka.
POMOC SZKOŁY W WYCHOWANIU
Rodzina jest miejscem najgłębszego rozwoju osoby. To w niej dzieci uczą się elementarnych postaw życiowych, odpowiedzialnego korzystania z wolności, wychowania moralnego i religijnego, kształtują i doskonalą osobowość. W rodzinie właśnie otrzymują bodźce do rozwoju intelektualnego, fizycznego, zmysłowego i językowego. To wielce doniosłe, ale i odpowiedzialne zadania! Nasza Szkoła chce pomóc Państwu w ich wykonaniu. Chcemy pomagać Wam w tworzeniu klimatu i kultury sprzyjającej kształceniu umysłu, usprawnianiu ciała, opanowywaniu emocji, wzmacnianiu woli i doskonaleniu ducha.
ROLA RODZICÓW W WYCHOWANIU DO WOLNOŚCI
W okresie szkolnym ważne jest, aby młody człowiek nauczył się odpowiedzialnego korzystania z wolności.
Dlatego w naszej pracy wychowawczej wyznaczamy sobie dwa cele:
- wychowanie do wolności i odpowiedzialności,
- oraz wzrastanie w miłości oparte na trzech filarach: ,,rozumieć, wymagać i korygować’’.
Aby je realizować musimy wspomóc naszą młodzież w kształtowaniu odpowiedzialności osobistej poprzez wyraźne ukierunkowanie. Wychowawcy – zarówno Ci w domu, jak i w szkole – nade wszystko powinni oddziaływać najpierw przykładem, dopiero później słowem. Obydwa czynniki wychowawcze są niezbędne, ale we właściwym porządku.
POSZANOWANIE WOLNOŚCI DZIECKA
Wychowawcy mają respektować wolność dzieci, których nie można zmuszać do przyjęcia określonych zachowań, ponieważ nie istnieje prawdziwe wychowanie bez odpowiedzialności osobistej, ani też odpowiedzialność bez wolności. Autorytarny przymus nie jest dobrym środkiem wychowawczym. Krępowanie wolności młodych ludzi i nasza podejrzliwość wobec nich mogą sprawić, że przestaną nam pokazywać swoją prawdziwą twarz.
TOWARZYSZENIE DZIECIOM NA DRODZE DO WOLNOŚCI
Pozostawienie dzieciom wolności nie oznacza jednak rezygnacji z władzy rodzicielskiej czy nauczycielskiej. Przeciwnie, rodzice i nauczyciele powinni jasno formułować wymagania, otwierając przed dziećmi nowe perspektywy, skłaniając je do refleksji i pomagając w ocenie rozmaitych zjawisk. Powinni też wspierać je radami i nakłaniać, by szukały ich u osób kompetentnych. Taka metoda nie ogranicza wolności osobistej, ale pomaga w wypracowaniu własnych poglądów i chroni przed wpływem nieracjonalnych czynników na dokonywane wybory.
SZANOWANIE WYBORÓW DZIECI
Gdy młody człowiek podejmie decyzję, nikt nie ma prawa ograniczać jego wolności. Nawet, gdy rodzice uważają decyzje swoich dzieci za niesłuszne lub wręcz desperackie, nie powinni stosować przymusu, ale raczej wycofać się, aby najwyższe dobro, jakim jest wolność, nie zostało pogwałcone. Powinni oni dalej towarzyszyć swoim dzieciom, aby pomóc im pokonać trudności i wywieść ze złego postanowienia maksimum pozytywnych wartości. Młody człowiek, który potrafi powiedzieć: ,,Nie’’, zasługuje na szacunek. Wymagajmy jednak, by uzasadnił swoją odmowę.
RODZICE PRZYJACIÓŁMI DZIECI
Wychowanie do wolności staje się łatwiejsze, gdy rodzice są przyjaciółmi swoich dzieci, gdy nie wahają się one powierzać im swoich zmartwień, rozmawiać o własnych problemach i oczekiwać pomocy.
PRZYKŁAD RODZICÓW
Ten, kto ma nauczyć się odpowiedzialności, potrzebuje także wymagań i stymulacji. Dzieci powinny akceptować swe obowiązki domowe i szkolne, uczyć się pracować i wykonywać jak najlepiej wszystkie zadania, nawet te najdrobniejsze, zachowywać pogodę ducha, porządek i staranność w organizowaniu czasu przeznaczonego na rozrywkę i na służbę bliźniemu. Wszystko to musi opierać się na przykładzie płynącym ze strony rodziców i wychowawców.
W naszej Szkole respektujemy wolność osobistą każdego Ucznia i nie ustajemy w towarzyszeniu mu na drodze do dobrego korzystania z niej!